بررسی وضعیت استرس شدید شغلی و عوامل مرتبط با آن در رانندگان اتوبوس های حمل و نقل عمومی تهران، سال ۱۳۹۱

زمینه و هدف: شغل رانندگی محدوده وسیعی از عوامل استرس زا را در برمی گیرد. این پژوهش با هدف تعیین وضعیت استرس شدید شغلی و عوامل مرتبط با آن در بین رانندگان اتوبوس در سیستم حمل و نقل عمومی در شهر تهران انجام شد. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی - تحلیلی بر روی 388 نفر از رانندگان اتوبوس شهری تهران در سال 1391 انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی از 9 سامانه یا منطقه انتخاب شدند. برای بررسی روابط عوامل مؤثر بر استرس شدید از پرسشنامه ای با مشخصات دموگرافیک و اطلاعات رانندگی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری رگرسیون لجستیک تک متغیره و چند متغیره صورت گرفت. یافته ها: از کل افراد شرکت کننده در این مطالعه، 7/31% اظهار داشتند در یک سال گذشته     (یا در زمان انجام مطالعه) در حین کار استرس شدید داشته اند. همچنین متغیرهای شیفت کاری و مسیر اتوبوسرانی به ترتیب باعث استرس 7/1 برابری در بین رانندگان عصر کار و چرخشی ماهانه نسبت به رانندگان صبح کار و 8/1 برابری رانندگان خطوط عادی نسبت به خطوط brt شده بود. همچنین مصرف دارو و وجود بیماری، از عوامل مؤثر در ایجاد استرس 7/3 برابری در بین رانندگان بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد شیفت کاری و مسیر اتوبوسرانی، از جمله عوامل کاری مؤثر در بروز استرس شدید در بین رانندگان شرکت اتوبوسرانی است. از طرفی، مصرف دارو و بیماری جسمی و روحی نیز می تواند در افزایش استرس شدید در بین رانندگان مؤثر باشد.